KOPP/KOV

In Nederland groeit ongeveer 1 op de 4 kinderen op met een ouder die psychische problemen heeft of worstelt met een verslaving. Deze kinderen worden ook wel KOPP/KOV genoemd: kinderen van ouders met psychische problemen of van ouders met een verslaving.
Ook als je inmiddels volwassen bent, blijf je kind van je ouders – en draag je vaak nog de sporen van hoe het toen was.

​

Opgroeien in zo’n situatie laat diepe, soms levenslange sporen na. Veel kinderen in deze gezinnen leren al vroeg om sterk te zijn, zich aan te passen of voor de ander te zorgen. Emoties maken vaak plaats voor overleven. Je kunt je onzichtbaar voelen, schamen of denken dat je alles alleen moet doen. En omdat dit vaak in stilte gebeurt, blijven deze verhalen lang verborgen.

​

Ik weet hoe dit voelt, ik ben zelf een kind van.
In mijn jeugd leefde ik voortdurend in spanning. Ik voelde me verantwoordelijk, hield me stil, en was altijd op mijn hoede. Wat ik later leerde, is dat daar een naam voor bestaat: Parentificatie: wanneer het kind zorgt voor de ouder in plaats van andersom. Ik wist dat ik er was voor de ander, maar niet wat het betekende om zelf kind te mogen zijn.

​

Die ervaring heeft mij gevormd. Wat ooit mijn manier van overleven was, is nu mijn kracht en kompas geworden. Juist omdat ik weet hoe het is om te leven met onzichtbare spanningen, werk ik in mijn bokstherapie met extra aandacht voor veiligheid, erkenning en het ruimte geven aan dat wat lange tijd geen plek kreeg.

​

Mijn verhaal werd eerder gedeeld in de documentaire At the Feet of My Mother, en in de fototentoonstelling Kind Van van Stichting Open Mind.
Het vertellen van mijn verhaal in beeld en in taal heeft me geholpen om mijn plek terug te vinden en anderen uit te nodigen hun eigen verhaal te gaan leven, op hun tempo en op hun manier.